Sokolica

Sokolica -  Pieniny Właściwe szczyt  sięgający 747 m n.p.m. Szczyt jest oddzielony przełęczą Sosnów od leżącego obok Czertezik. Geologicznie jest to część Pienińskiego Pasa Skałkowego, zbudowana z odpornych na wietrzenie wapieni rogowcowych. Północne stoki porośnięty jest lasem jodłowo-bukowym, na szczycie występują reliktowe sosny, jedna z nich ma w graniach 500 lat. Południowe ściany Sokolicy opadają prawie pionowo, uskokami w ponad trzystu metrową przepaść - Przełomu Dunajca. Najwyższy uskok Sokolicy ma prawie 100 metrów wysokości. Pod nią znajduje się spiczasta skała zwana Cukrową Głową, która ślicznie wygląda z Drogi Pienińskiej. Ściany porośnięte są przez porosty, smagliczka skalna, aster alpejski, złocień Zawadzkiego i inne unikatowe rośliny wapieniolubne. W stromych ścianach swoje gniazda mają ipustułki pomurniki. Bardzo trudną technicznie południową ścianą Sokolicy po raz pierwszy wspięli się krakowscy wspinacze Jerzy Potocki z Romanem Łazurskim w 1960 roku. Nazwa Sokolica pochodzi od tego, że gniazdowały w niej sokoły. Od dawna jest celem turystycznych wypraw i jednym z najczęściej fotografowanych miejsc w Polsce. Już w 1867 roku jej pierwszy album fotograficzny sporządził Franciszek Wyspiański, 10 lat wcześniej malował ją Józef Szalaj.